موارد مصرف بتادین

ید پوویدون PVP-I) Iodine Povidone) یا بتادین به عنوان یدوپوویدون نیز شناخته می شود. این ماده یک ضد عفونی کننده قوی از گروه یدوفورها می‌باشد که اثرات تحریک کنندگی آن کاهش یافته و به ‌طور گسترده‌ای برای ضدعفونی پوست قبل و بعد از عمل جراحی  و تصفیه فاضلاب بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. یدوفور از دو ماده ید و یک حلال مانند پویدون و یا سورفکتانت تشکیل شده که در حالت محلول ید آزاد میکند. از بتادین ممکن است هم برای ضدعفونی کردن دست و هم پوست فرد بیمار استفاده شود. این ضدعفونی کننده برای زخم های جزئی نیز استفاده می شود، همچنین ممکن است به صورت مایع یا پودر روی پوست اعمال شود.

عوارض جانبی ضدعفونی کننده بتادین شامل تحریک پوست است. در صورت استفاده در زخم های بزرگ، ممکن است مشکلات کلیوی، سدیم خون بالا و اسیدوز متابولیک ایجاد شود. یدوپوویدون در افرادی که کمتر از ۳۲ هفته باردار یا لیتیوم مصرف می کنند توصیه نمی شود. استفاده مکرر از آن در افرادی که مشکل تیروئید دارند توصیه نمی شود. بتادین  یک مجموعه شیمیایی از پویدون یدید هیدروژن و عنصرید است. این ماده حاوی ۹٪ تا ۱۲٪ ید است که آزاد شدن ید منجر به مرگ طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها می شود.

ید پویدون  در سال ۱۹۵۵ وارد بازار تجاری شد و در لیست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، ایمن ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی است.

بررسی از نظر شیمیایی

ید پویدون یک کمپلکس شیمیایی از پویدون، یدید هیدروژن و عنصرید است. در آب سرد و گرم و معتدل ، الکل اتیل، ایزوپروپیل الکل، پلی اتیلن گلیکول و گلیسرول کاملاً محلول است. ثبات آن در محلول بسیار بیشتر از تنتور ید یا محلول لوگوول (محلول یدید پتاسیم با ید در آب) است.

ید آزاد که به آرامی از کمپلگس پویدون ید در محلول آزاد شده است،  سلولهای یوکاریوتی یا پروکاریوتیک را از طریق ید زدایی لیپیدها و اکسیداسیون ترکیبات سیتوپلاسمی و غشایی از بین می برد. این عامل طیف گسترده ای از فعالیت های میکروب کشی را در برابر باکتری ها، قارچ ها، تک یاخته ها و ویروس ها به نمایش می گذارد. انتشار آهسته ید در محلول، سمیت ید نسبت به سلول های پستانداران را به حداقل می رساند.

ید پوویدون را می توان در هیدروژل ها بارگذاری کرد، که می تواند بر پایه کربوکسی متیل سلولز, (CMC) پلی وینیل الکل( PVA)  و ژلاتین یا پلی آکریل آمید باشد. از این هیدروژل ها می توان برای پانسمان زخم استفاده کرد. میزان آزادسازی ید در ید پوویدون به شدت به ترکیب هیدروژل بستگی دارد: با افزابش CMC / PVA بیشتر افزایش می یابد و با افزایش ژلاتین بیشتر کاهش می یابد.

مصارف طبی

بتادین یک ضد عفونی کننده با کاربرد های گسترده در درمان و پیشگیری از عفونت است. ممکن است در کمک های اولیه برای بریدگی جزئی، سوختگی، ساییدگی و تاول استفاده شود. به دلیل جذب آرام ید از طریق بافت نرم، اثرات ضد عفونی کننده، ماندگاری بیشتری نسبت به رنگ زرد ید از خود نشان می دهد و برای جراحی های طولانی تر نیز گزینه مناسبی میباشد.

در غلظت  ۷.۵تا ۱۰ درصد در فرمهای محلول، اسپری، اسکراب جراحی، پماد و سواب فرمول بندی شده است.  لازم به ذکر است که کلرهگزیدین نیز نتایج مشابه همراه با میزان نگرانی یکسان از مسمومیت را دارا میباشد.
با توجه به مشخصات، در بیشتر موارد پویدون ید استریل باید استفاده شود. محصول غیر استریل می تواند در شرایط محدودی که افراد در آن پوست کاملا سالم داشته و درمعرض خطر و بریدگی قرار نمی گیرند، مورد استفاده قرار گیرند. فرم غیر استریل بتادین به بعضی میکروبها مانند (Burkholderia cepacia) با نام مستعار Pseudomonas cepacia میتواند آلوده باشد.

یک محلول بافر پوویدین ید با غلظت ۲.۵٪ می تواند برای پیشگیری از التهاب ملتحمه نوزادان یا چشم صورتی مورد استفاده قرار گیرد. به خصوص اگر ناشی از Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis باشد. در حال حاضر مشخص نیست که در کاهش تعداد موارد ابتلا به ملتحمه در نوزادان نسبت به سایر روشها مؤثرتر است.  به نظر می رسد پوویدیون ید برای این منظور بسیار مناسب است زیرا بر خلاف سایر مواد  در برابر قارچ ها و ویروس ها از جمله  HIV و Herpes Simplex مؤثر است.